Op de eerste muur, links, lijkt een jonge vrouw in een sint-jakobsschelp te luisteren naar de geluiden van de zee. De rechtermuur richt zich op details: de hand die de schelp vasthoudt is ouder dan het gezicht van de jonge vrouw.
De kunstenaar heeft een metafoor gecreëerd voor ons cultureel erfgoed en vertelt wat de Camino de Santiago voor hem oproept. Het is een verhaal van overdracht tussen generaties. De twee vrouwen, symbool voor twee tijdperken, zijn verbonden door een gemeenschappelijke geschiedenis en tijdelijkheid, die van de weg.
Alberto Ruce, geboren op Sicilië in 1988, woont in Marseille en werkt tussen Frankrijk en Italië, zowel ter plaatse als in zijn atelier. Zijn picturale universum is dromerig.
Transparantie, toon op toon en de evanescence van onderwerpen kenmerken zijn werken. Ze onderzoeken de menselijke zintuiglijke waarneming en onze relatie met de natuur. Hij besteedt bijzondere aandacht aan de geschiedenis van de plaatsen die hij bezoekt. Zijn gebaren versmelten met de dragers die ze herbergen, zozeer zelfs dat de kijker er voorbij kan lopen zonder ze op het eerste gezicht te zien.
Alberto Ruce, geboren op Sicilië in 1988, woont in Marseille en werkt tussen Frankrijk en Italië, zowel ter plaatse als in zijn atelier. Zijn picturale universum is dromerig.
Transparantie, toon op toon en de evanescence van onderwerpen kenmerken zijn werken. Ze onderzoeken de menselijke zintuiglijke waarneming en onze relatie met de natuur. Hij besteedt bijzondere aandacht aan de geschiedenis van de plaatsen die hij bezoekt. Zijn gebaren versmelten met de dragers die ze herbergen, zozeer zelfs dat de kijker er voorbij kan lopen zonder ze op het eerste gezicht te zien.
