Aan het einde van de jaren 1960, met de herdenking van de dertigste verjaardag van de Maquis des Glières in het verschiet, groeide bij de overlevenden het idee dat het belangrijk was "iets te doen dat deze gebeurtenis waardig was".
Het Nationaal Monument van het Verzet werd op 2 september 1973 ingehuldigd door André Malraux. De keuze viel op een nationale wedstrijd, waarvan de jury bestond uit 5 overlevenden van Glières en 4 persoonlijkheden die geselecteerd waren vanwege hun deskundigheid op het gebied van kunst.
De indrukwekkende afmetingen van het monument omvatten een totale hoogte van 15,20 meter, een breedte van 4 meter, een lengte van 21 meter en een gewicht van 65 ton.
Het is geen monument voor de doden, maar een symbool van hoop. De maker, Emile Gilioli (1911-1977), wilde een sculptuur-architectuur creëren die de toewijding van de strijders van Glières zou uitdrukken en in harmonie zou zijn met de bergen waarvan de bergkammen het monument uitstrekken. Het monument rijst op als een V voor de overwinning. Een van de twee pijlen stijgt op naar de hemel als teken van hoop. Er komt een zonneschijf uit tevoorschijn die de wedergeboorte symboliseert, de wedergeboorte van de vrijheid. Het onwaarschijnlijke evenwicht herinnert ons eraan dat vrijheid, altijd bedreigd, altijd te winnen is. De andere pijl is als het ware afgebroken, omdat elke overwinning de prijs van ontbering, lijden en dood met zich meebrengt.
Het interieur van het monument is ontworpen als een gewijde ruimte, met verschillende werken die uitnodigen tot meditatie.
Op het voorplein is de tijdelijke tentoonstelling "L'histoire du maquis des Glières en photo" open voor het publiek.
Een serie foto's op groot formaat met portretten en scènes die het dagelijks leven en het engagement van de maquis op het plateau van Glières illustreren.
Gratis boekje verkrijgbaar bij de receptie van Mémoire du maquis.
Rondleidingen kunnen per e-mail of telefonisch worden geboekt.
Lees verder