Een zeer oud bedevaartsoord, een merkwaardig oratorium in barokstijl, overdekt met renaissancistische fresco's en verguldsels, in de zuiverste traditie van de religieuze Savoie..." schrijft Roger Frison Roche in Mont-Blanc aux sept vallées.
Over de oorsprong van Notre-Dame-de-la-Gorge bestaat geen zekerheid: men zegt dat 900 jaar geleden een kluizenaar zich op deze dalbodem vestigde, om reizigers die door deze plaats trokken te verwelkomen en te troosten... Het pad leidde naar de Bonhomme-pas, en van daar bereikte men Italië. De vrome kluizenaar had een heiligdom ingericht voor de "geestelijke rehabilitatie" van reizigers. Hij droeg het op aan Sint-Antonius, de patroonheilige van de ezeldrijvers en gidsen. Uit de archieven blijkt dat het kleine heiligdom een parochie werd. De bodem van de vallei was bewoond: in 1338 telde het "dorp" La Gorge dertig "vuren" (huishoudens).
EEN ZEER SPECIAAL ALTAARSTUK
Oorspronkelijk illustreerde de beeldengroep op de bovenste verdieping van het altaarstuk de Kroning van de Maagd, het vijftiende mysterie van de Rozenkrans. Maria in gebed, geflankeerd door Christus en God de Vader, neemt het centrale deel van de versiering in.
Om een onbekende reden werd het altaarstuk tussen het einde van de 18e en het midden van de 19e eeuw afgebroken. Misschien om het te beschermen tijdens de revolutionaire periode? Toen het weer op zijn plaats werd gezet, vond men het een goed idee om het beeld van de Eeuwige Vader in het midden van de versiering te plaatsen... Maar zo verloor het tafereel zijn oorspronkelijke betekenis!
Lange tijd spraken kunsthistorici, verontrust door deze drie-eenheid van vier cijfers, van "theologische vrijmoedigheid". Pas bij toeval, in 1998, begreep men de oorspronkelijke betekenis van deze compositie, toen men de blikrichting van de cherubijntjes onder elk beeldje in de gaten hield!
EEN LATIJNSE VERSIE VAN DE FAÇADE
De voorgevel van het gebouw, beschermd door zijn grote versierde dakoverstek, is in een licht vereenvoudigde versie vergelijkbaar met die van andere kerken in de vallei.
Er zijn twee gestukadoorde cartouches met Latijnse opschriften te zien: links staat "Wie Maria gevonden heeft, zal het leven vinden" en rechts "Haar fundamenten zijn gevestigd op de heilige bergen". Een laatste opschrift is te zien op de dwarsband tussen de kroonlijst en de oculus: "Ik ben de Moeder van de schone goedheid".
DE STATUEN
De beelden links en rechts van het hoofdaltaarstuk herinneren aan de heilige Antonius, de eerste patroonheilige van de plaats, en aan de heilige Bernardus van Clairvaux, de prediker van de Heilige Maagd. Beetje bij beetje werd de kerk verrijkt met vijf andere altaren, waarvan er drie vergulde altaarstukken hadden. Ze zijn nu verdwenen, met uitzondering van de opengewerkte zuilen van het linker altaar en het prachtige fries in reliëf, dat de engelen voorstelt die de zielen in het Vagevuur troosten. Het bloemrijke, kleurrijke en vergulde ensemble is kenmerkend voor de barokstijl. Links staat een beeld van de heilige François de Sales - bisschop van Genève en groot voorvechter van de hervorming van de katholieke kerk - die een vlammend hart vasthoudt, een verwijzing naar zijn "Traité de l'Amour de Dieu" die in 1616 in Annecy werd gepubliceerd.
Neem hier een virtuele rondleiding: https://drone-de-regard.fr/VR/FACIM/74_Contamines.html
Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie)
EEN ZEER SPECIAAL ALTAARSTUK
Oorspronkelijk illustreerde de beeldengroep op de bovenste verdieping van het altaarstuk de Kroning van de Maagd, het vijftiende mysterie van de Rozenkrans. Maria in gebed, geflankeerd door Christus en God de Vader, neemt het centrale deel van de versiering in.
Om een onbekende reden werd het altaarstuk tussen het einde van de 18e en het midden van de 19e eeuw afgebroken. Misschien om het te beschermen tijdens de revolutionaire periode? Toen het weer op zijn plaats werd gezet, vond men het een goed idee om het beeld van de Eeuwige Vader in het midden van de versiering te plaatsen... Maar zo verloor het tafereel zijn oorspronkelijke betekenis!
Lange tijd spraken kunsthistorici, verontrust door deze drie-eenheid van vier cijfers, van "theologische vrijmoedigheid". Pas bij toeval, in 1998, begreep men de oorspronkelijke betekenis van deze compositie, toen men de blikrichting van de cherubijntjes onder elk beeldje in de gaten hield!
EEN LATIJNSE VERSIE VAN DE FAÇADE
De voorgevel van het gebouw, beschermd door zijn grote versierde dakoverstek, is in een licht vereenvoudigde versie vergelijkbaar met die van andere kerken in de vallei.
Er zijn twee gestukadoorde cartouches met Latijnse opschriften te zien: links staat "Wie Maria gevonden heeft, zal het leven vinden" en rechts "Haar fundamenten zijn gevestigd op de heilige bergen". Een laatste opschrift is te zien op de dwarsband tussen de kroonlijst en de oculus: "Ik ben de Moeder van de schone goedheid".
DE STATUEN
De beelden links en rechts van het hoofdaltaarstuk herinneren aan de heilige Antonius, de eerste patroonheilige van de plaats, en aan de heilige Bernardus van Clairvaux, de prediker van de Heilige Maagd. Beetje bij beetje werd de kerk verrijkt met vijf andere altaren, waarvan er drie vergulde altaarstukken hadden. Ze zijn nu verdwenen, met uitzondering van de opengewerkte zuilen van het linker altaar en het prachtige fries in reliëf, dat de engelen voorstelt die de zielen in het Vagevuur troosten. Het bloemrijke, kleurrijke en vergulde ensemble is kenmerkend voor de barokstijl. Links staat een beeld van de heilige François de Sales - bisschop van Genève en groot voorvechter van de hervorming van de katholieke kerk - die een vlammend hart vasthoudt, een verwijzing naar zijn "Traité de l'Amour de Dieu" die in 1616 in Annecy werd gepubliceerd.
Neem hier een virtuele rondleiding: https://drone-de-regard.fr/VR/FACIM/74_Contamines.html
Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie)
